Bluefield Lagoon

De volgende dag verkennen we met de dinghy de Blauvelt  baai. We schuilen bij een lokaal huis op palen voor een plensbui

Foto. schuilen voor plensbui. ( foto Blabber) 

Daarna naar de overkant naar Baya  de Azul  met ook de kroeg op palen. Dinghy kan zo voor de deur.   Het geluid gaat op 20 en de discolights gaan aan.  

Foto Blabber 

We zijn de enige 4 bezoekers. Je kan er bier kopen of rum. De buurman komt mijn flesje cola brengen. 

Her toilet is echt nog een gat in de vloer. Zo de plomp in. 

De school heeft ook hier weer een open wifi verbinding  zodat we snel het de weerberichten en de Email downloaden. 

De kroeg. Frisdrank bij de buurman maar die komt het even brengen. ( foto Blabber) 

Tegen de wind in weer terug naar de ankerplek.  

De volgende dag gaan we op pad naar Cusapin. Eerst met de dinghy naar de westzijde van de baai en te voet verder. Bij aankomst zit de portier al op ons te wachten $ 5 dollar de man om gebruik van het betonpad naar de andere kant van het schiereiland. We vinden het veel te duur en zeggen daarom alleen het dorpje even te verkennen en daarna weer weg te gaan. Ja daar hebben ze niets aan. Na 10 minuten komt een collega ons voorstellen het wel voor $2 pp te woillen doen maar dan geen kwitantie. Geen probleem voor ons. Een keurig aangelegd wandelpad brengt ons in 20 minuten aan de andere kant. 

Foto Sylfer 

Daar lopen we verder een deel langs het strand naar Cusapin. 

Het laatste deel gaat door de heuvels. Maar het beton pad is zijn $2 zeker waard. 

Foto Sylfer 

Cusapin is wel een leuk plaatsje . Weer een grote school en voor de rest vissers. 

Foto Blabber 

We willen graag via een andere weg terug en proberen een pad dwars door de heuvels richting Allegre. Dat moet mogelijk zijn.  Glibberen,glijden en omhoog ploeteren door rood oranje modder. Na 3 kwartier blijkt dat we 150 meter opgeschoten zijn. Dat redden we dus nooit voor donker Dus terug en via het bekende strand en betonpad . Lies d'r sandalen vallen de zolen weer vanaf en met een veter houden we de zool nog bij elkaar. We worden ingegaald door een Panamese familie. Fluitend vliegen ze op hun kaplaarzen naar beneden. Ook de jongste heeft een halve bananenkam op zijn nek. 

Foto Blubber 

Fototoestel Blabber Even uitusten op een oude? uitgehakte kano ( ulu).

Onderweg zien we nog een hutje en kopen wat "druivensap". Wat een bocht. Mischien te lang in de zon gestaan .....? 

Lokaal huis aan Buefield lagoon. Geheel recyclebaar op wat golfplaten na. 

Tijverschil 0,30 m. 

Blabberopreis Ben en Ingrid. 

Van Rio Chagres naar Bluefield Lagoon

We willen op weg naar het westen. Richting Bocas del Toro. Een eilanden groep, provincie aan de noord westkust van Panama. De afstand tot het begin van de provincie is ongeveer 120 mijl. Daar ligt de Bluefield lagoon. Daarbij denk je meer aan de tropische film Blue Lagoon dan  aan een Nederlandse oorsprong.  

Abraham Blauvelt, collega zeerover van Piet Heijn is naamgever van deze baai in Bocas del Toro. https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Abraham_Blauvelt

Vanaf de rio Chagres is het rechtstreeks 120 mijl hier naartoe. De wind lijkt gunstig en we vertrekken rond een uur of acht s'ochtends. 

Bij 5 knopen gemiddeld komen we met licht aan en we hebben nog uitloop als het minder snel gaat. Langs de "Musquitocoast" loopt de equatoriale tegenstroom. De hoofdrichting van de stroming in de Carieb is Noordwest maar langs een groot deel van de midden- amerikaanse kust loopt de tegenstroom  om het water weer aan te vullen De richting hiervan is oost/ zuidoost. Daar zitten wij dus in . Volgens het Grib weerprogramma" Weathertrack" ( aanrader) is de sterkte max 1 knoop. Maar geen kentering zoals voor de Nederlandse kust. 

Mede door land effecten heb je op dit deel van de Carieb voor de panamese en Costa Rica kust ook vaak lokale lage druk gebieden Deze ontstaan door verwarming van het land en kabatische winden vanaf de bergen. Deze lagedruk gebieden met over het algemeen weinig wind remmen de Noord- oost passaat af cq buigen deze om naar een westelijke wind. De windverwachting onderweg is noord-noordwest zodat we scherp aan de wind moeten met zon 10-12 knopen windsterkte. 

Als we buiten zijn valt het zwaar tegen. 

Allereerst is de wind veel meer west en zo'n 15-20 knopen ware wind. Dat wordt dus motorzeilen. Door de grotere windsterkte zijn ook de windgolven hoger. De deining is echter uit het noord-oosten gemiddeld  zo'n 1,5 meter hoog, zodat  er een flinke kruiszee staat. We hakken tegen de golven en wind en na 2 uur heb ik het eigenlijk wel gezien. Maar we zijn met twee boten ( Blabber) en zij geven geen krimp. We zitten in een soort tijdsklem. Over 2 dagen wordt er veel meer wind verwacht en de golven zullen toenemen tot zo'n 3 meter. Dan liggen we vast op de rio Chagres want met die deining krijg je brekers voor de monding en is het te gevaarlijk om de rivier te verlaten. Dan lig je zeker een week opgesloten. Stug doorhakken dus tegen wind en golven in. Met mijn (te) kleine schroef heb ik duidelijk het grootzeil erbij nodig om niet bij elke golf volledig stilgelegd te worden. De stroming tegen is ook veel meer als verwacht en met ruim 6 knoop op de log maken we net aan 4 knoop over de grond. Dat wordt dus langer dan 24 uur onderweg. We hebben nog een uitwijk van de eilanden groep Isla Escudo de Veraguas maar we verwachten dat met de hoge golven, je daar niet zo rustig zal liggen. We vorderen gestaag en met het donker worden hebben we wat maan erbij. Op de vrijwel onbewoonde kust een heel enkel lichtje te zien. Wel zien we een viertal felle flitslichten van onbekende oorsprong. Of dit op de wal is of één of ander vistuig valt niet vast te stellen. Op de radar is namelijk niets te zien. Voor de rest geen schip te bekennen.  We lopen weer wacht van  3 uur op 3 uur af. Lies ligt al op de bb bank in de kajuit met het zeiltje gespannen om er niet af te rollen. Om 10 uur wordt ik in het donker opgeschrikt door een hevig gebrom.  Nee toch, niet weer problemen met onze Volvo. Ik neem meteen gas terug maar het gebrom houdt aan. Het lijkt wel een vliegtuig, helicopter of drone ? vlak boven ons. In het donker is niks te onderscheiden en na korte tijd is het weg. Van de Blabber horen we later dat Ben een rood/groen lampje in de lucht heeft waargenomen. Waarschijnlijk werden we gecontroleerd door de (amerikaanse?) kustwacht door een drone. Ook op dit deel zijn er nog heel veel drugstransporten en de Panamezen werken nauw samen met de Amerikanen. Ook met de Nederlanders wordt samengewerkt want die bestrijken met hun geavanceerde radarsysteem ook een groot deel van de Carieb. 

Het gas gaat er weer op en we hakken verder. In de wolken is al weerlicht te zien   Het onweer front is op de radar op zo'n 22 mijl te onderscheiden. Het haalt ons langzaam in. In de Carieb komt veel meer en veel heftiger onweer voor dan in Nederland. Toen we in Linton bay tijdens het hurricane seizoen lagen, is onze buurman geraakt. Antennes en apparatuur kon ie afschrijven. Twwe jaar daarvoor was de Betty Boop onze buurman en had hem te pakken.  Nu het donker is valt op dat het laadlampje van de dynamo's heel zwak blijft branden en de accu's niet worden bijgeladen. Ook bij ons wellicht voor de tweede keer schade door bliksem. De dynamo's zijn net 1,5 jaar oud en ik denk dat de regelaars weer opgeblazen zijn. De onweersbui komt steeds dichter bij maar breekt in stukken. Door een beetje handige slag te maken schieten we net achter de ene bui langs en voor de ander uit. Een onbekend bakboord/ stuurboord licht kruist voor ons langs, keert op 1 mijl en gaat weer achter ons langs. Wat doet die hier op de lege kust?  Wellicht een visser maar verder geen AIS zodat een en ander onbekend blijft. 

In de kleine uurtjes draait de wind nog verder west (tegen) maar we lopen wat in op de Blabber. De slagen worden ongunstiger en we moeten verder van de rumbline af. 

Met de buien zet ik AIS en marifoon uit.

 Blabber heeft zijn toplicht aangezet en  ik kan zijn positie voor ons nu op "zicht" in de gaten houden. We kunnen de buien aardig ontlopen en met een gunstige winddraaiing lopen we Blabber voorbij. Achteraf blijkt dat hun stuurautomaat kuren heeft en op het handje gestuurd moet worden. Met het licht worden  nemen de buien af maar neemt de deining toe. Anderhalve meter wordt meer dan 2,5 tot 3 meter. Gelukkig schuin van achter. Wat een brokken water halen ons in. Af en toe surfen we van een golf af. Langzaam maar zeker komt de kust weer in zicht.  Voor de kust liggen een aantal  onbewoonde rotseilanden en ook de bodem gaat van een paar honderd meter diep naar 30 tot 50 meter.  Na overleg met Blabber besluiten we buiten alle eilanden en rotsen om naar binnen te varen.  Gemotiveerd met " als de motor uitvalt heb je meer ruimte. De pilot adviseert de binnen door route (Canal Valiente). Buitenom (Cayos Tigres) is meer dan  5 mijl extra . Plotseling zien we hele kleine open vissers bootjes midden op zee. Boven op een golf goed zichtbaar maar daarna totaal verdwijnend in een golf dal. Met hun Yamaha buitenboord motoren scheuren ze tussen de golven door. Vaak alleen aan boord zwaaien deze vakmensen hartelijk terug. 

Achter af staan de buitenste rotsen en ondieptes ( 7-10 m) niet op onze detailkaart. De Navionics electronische kaart klopt hier echter ook  ( controle met radarbeeld )   Een Fransman die we heel in de verte zien, gaat met zijn 30 voeter wel binnendoor en komt net voor ons in Bluefield aan. Rond 1 uur kunnen we het vanuit het zeegat van Canal de Tigre naar de Laguna de Chiriqui in draaien en kan het groot zeil vieren. 

 Om de Bluefieldbaai in te draaien moeten we gijpen. Vanwege wind en deining draaien we een stormrondje en varen daarna langs de Blauveltrots de  baai in.  Bij Punta Allegre zoeken we rond 16.00 uur een ankerplek. Achter de uitstekende landpunt vlak onder de kust proberen we het eerst op 8 meter diepte maar het anker trekt er zo uit. Opnieuw proberend dichter bij de wal  lopen we nog bijna aan de grond. Met 1,80 m onder de neus  blijven we net vrij van een klei bult. Dan toch maar op dieper water. Op 15 meter vinden we goede houdkracht. 

Blabber is inmiddels ook gearriveerd. Voor ons ligt het "dorp" met zon 10-15 huizen. Ze staan op palen.  Boven de grond net als in Marken. Een lokale jongen in een kano staart ons aan maar is te verlegen om ons terug te groeten. Een regenbui en mooie zonsondergang besluit de dag.

 Vaak kan ik onderweg zo'n eerste nacht op zee niet slapen. Het ritme zit er nog niet in. Mijn vrije wacht lig ik dan meestal op de kuipbank wat te hangen of dommelen.  Nu de spanning weggevallen is slaat de slaap toe. Vanavond vroeg naar bed en morgen de baai verkennen. 

 

Rio Chagres

Nadat de onderdelen voor de motor weer gemonteerd zijn, vertrekken we vanaf Portobelo naar de Chagres rivier( afstand 25 mijl ). Dat ligt zo'n 6 mijl ten westen van Colon cq de toegang tot het Panama kanaal. De Chargres is ruim 100 jaar terug afgedamd om een stuwmeer te vormen. Het Gatun lake als onderdeel van het Panamakanaal. Het water is zo'n 18 meter opgezet en de sluizen wirden gevoedt met dit water.  Vanaf zee kun je nog zo'n 6 mijl de rivier opvaren tot aan de dam. 

De wind is als we vertrekken vanuit Portobelo onverwacht tegen ( gribfiles waren gunstig maar ja ) en de motor moet aanblijven. Langs de Panamese Caribische kust waait meestal  westenwind terwijl 25 mijl uit de kust de Noordoost passaat waait. ( lokaal lage druk gebied ). De gribfiles kunnen hiermee onvoldoende uit de voeten.  

Een tegevaller qua wind maar mooi een  test voor de motor. 

Vlakbij Colon liggen tal van zeeschepen voor anker te wachten. We moeten een beetje dwars door de ankergebieden heen. Vanuit Colon komt een zeeschip met 18 knopen snelheid naar buiten onze richting op. Ondanks de AIS  is het moeilijk te zien of ie net voor-of net achter ons langs zal gaan. We besluiten zelf uit te wijken. Even later verandert hij ook van koers en komt nu weer echt recht op ons af. Tijd voor marifoonkontakt. " 

Foto: Sylfer ligt ongeveer 1 scheeps-lengte voor de boeg. ( foto Blabber )

" Goodmorning sir, this is Sylfer, we are just in front of you, whats your intention?"over. " Yes we have seen you Sylfer. But you are changing your course. What do you want Sylfer? "Over   "Can we pass behind your stern sir? " " Okay Sylfer"

Pffff, Even later draait het zeeschip weer bij en gaat vlak voor ons langs. 

Wij kwamen inderdaad van "stuurboord" en hadden voorrang maar hoe hier de lokale vaarregels en interpretaties zijn moet je altijd maar afwachten. 

Even later kan het zeil erbij en met een kleine 5 knopen gaat het heerlijk. 

Rrrrrrrrrr, de vismolen ratelt want we hebben beet. Na een kort gevecht geeft ie zich over. Een mooie Kingmakreel voor het avondmaal. 

De toegang tot de Chagresmonding  is met twee haakse bochten. Aan bakboord ligt een rif en aan stuurboord de verontdieping door de rivierafzetting van 5 tot 0 meter. 

Altijd weer spannend zo'n aanloop omdat de nauwkeurigheid van kaarten hier zeker niet vaststaat. We gebruiken hier de gedigitaliseerde  Bauhauskaarten uit de Panama Pilot van Eric Bauhaus.  Op de grens met Colombia weken de Navionicskaarten meer dan een kilometer af. Zoiets als de de haveningang van Edam halverwege Volendam. We ankeren vlak na de monding, na eerst een stuk rivier heen en terug verkend te hebben. De streek heet  " Golfo de Muskito". Geen ere naam want met de bouw van het Panama kanaal stierven er tienduizenden aan Malaria overgebracht door de muggen. Een zeewindje houdt ze een beetje weg en zorgt voor verkoeling. 

Foto De Sylfer en Blabber geankerd net achter de uitstekende punt. 

De rivier wordt begrensd door regenwoud en is een vogelparadijs. 

Daarnaast leven er krokodillen. Ja dat zullen wel sterke verhalen zijn denk je. Naar de volgende ochtend ziet Lies zo'n levende boomstam op 25 meter achter de boot langs gaan. Oeps even maarrrrr niet zwemnen en dan maar onder de buitendouche. We gaan anker op en varen naar de dam. Geen binnenbochten afsnijden  (verzanding) en opletten of er geen omgewaaide boom onder water ligt. De rivier is tot vlak aan de oevers 10-12 meter diep. We ankeren net uit het zicht van de dam want na wat ongelukken met boten met spuien zien ze je liever niet hier. 

Maar het water in het meer is nog steeds te laag en diepgang in het Panamakanaal voor de zeevaart is monenteel beperkt. 

Als we nabij de dam aan land gaan horen we een troep apen net achter ons brullen. Teruglopend ontdekken we een hele groep in een boom waar we net onder door gelopen zijn 

Alles rond de dam ziet er vervallen uit en of de waterkrachtcentrale nog werkt is een vraagteken b

We varen weer terug naar de riviermonding om te ankeren maar vangen onderweg geen vis voor het avondmaal. S'middag bezoeken we het oude spaanse fort st Lorenzo uit de tijd
van de spaanse "goud export" uit midden- en zuid-Amerika. Dit ter bescherming tegen Nederlanderse zeerovers zoals Piet Heijn die op zoek waren naar de "zilvervloot". 

Bij Colombia is net een Spaans galjoen terug gevonden en de geschatte waarde van de lading goud, zilver en juwelenwordt geschat tussen de 4 en 17 miljard. 4000.000000$ 

Het fort is gedeeltelijk vervallen en de kanonnen liggen her en der verspreid.  De forten werden veelal gebouwd van lokaal koraalsteen maar ook de grote gebakken kloostermoppen (grote bakstenen) vindt je overal terug. Deze werden meestal als ballast meegebracht vanuit Europa. 

Zowel de zeezijde als de landzijde werd stevig verdedigd. Het uitzicht is fenomenaal alhoewel het inmiddels opgeschoten regenwoud een deel van het zeezicht belemmert. 

 

 Foto: op achtergrond Fort Lorenzo. 

We zien een wasbeer achtige die ons helemaal niet bang aankijkt van " wat moeten jullie hier " 

Onverwacht in Portobelo Panama

Maandag 30/11/2015 vertrokken vanuit Lintonbay richting Rio Chagres net ten W van Colon. We zijn nog niet op open zee of het koelwateralarm gaat af. Motor uit en zeilen erbij. Gaat niet helemaal goed want de grootschoot loopt uit het blok. Grootzeil weer ingedraaid en toen de schoot opnieuw ingeschoren. Met ruime wind richting Colon en ondertussen oorzaak zoeken van temperatuur alarm. Impeller is okay maar dan zie ik de koelvloeistof onder de motor liggen. Eerst allerergste gedachte van koppakking lek. Maar dan zie ik de scheur in de mof van de warmtewisselaar. Met speciaal tape de scheur gedicht maar toen paste de mof niet meer erop.( te strak omwonden )  Gelukkig nog een extra rolletje rescuetape. Nu op de plek  omwikkeld en met grote slangeklem de mof extra verstevigd. Gelukkig nog twee gallon (7,5 l) koelvloeistof in reserve. Noodverband lijkt geslaagd. Wat is zo'n motor al heet na een half uur en wat blijft ie heet. Peentjes zweten. Na overleg met Blabber besloten de  baai bij Portobelo in te gaan. Op zeil met motor stationair en Blabber als KNRM. Alles prima gelopen en liggen nu voor anker. Valt tegen hier tov Linton. Vies water met veel afval. Deining die (met de westen wind onder de kust) de baai binnenloopt en maalstroming die je dwars op de wind duwt. Tweede dag meteen gaan verleggen want buurmanboot kwam snachts op 2 m afstand. Overdag beduidend meer regen als in Linton. Maar Colon is wel een stuk dichterbij en er rijden meer bussen hiervandaan en terug. 

Impeller in elk geval uitgeruild voor nieuwe ( zaten toch wat scheurtjes in) en de motorkamer weer "gekuist". Local Tommy is al twee dagen op zoek naar nieuwe impellers. Waarschijnlijk nu zelf adres gevonden in Panama City bij Dimar.  Naast een nieuwe mof ook voor de generator meteen onderdelen besteld in USA ( Dieselpartsdirect). Deze komen pas na 13/12 aan in Colon dus we liggen hier nog een weekje. Lokaal zijn in Portobelo wat supermarkjes, hardwarestores ,restaurantjes en een nieuwe bakker. ( en natuurlijk de "wereld beroemde " kerk met zwarte Christus voor alle criminelen).  De pizza van Rico Rico was trouwens heerlijk. Vandaag het noordelijk fort beklommen.( pffpff) Drie niveaus waarvan de bovenste ( minimini Muiderslot) meer uitkijk is als verdediging. Impossant deze Spaanse verdedigingswerken voor de "goudroof" van Zuid America die veelal vanuit hier verscheept werd. In Portobelo zelf het goudpakhuis en de andere restanten van de verdedigingswerken. Kapitale investeringen indertijd.   Bij Colombia Rosario eilanden isla Baru  zojuist een Spaans galjoen gevonden. Geschatte waarde aan boord tussen de 800 miljoen en 10 miljard. En dat is er maar een van de vele van de "zilvervloot"  Wij hebben daar ook gelegen maar niet gedoken op het rif. Zelfs bij 1% vindersloon had er  wel een nieuw Hallbergje vanaf gekund.  Gisteren bij Casa de Vela ( duitse zeilmaker) die pech maar verdronken. Die zit sinds 4 jaar hier en heeft naar eigen zeggen "helaas een stalen boot". "Alles roest onder je kont weg als je het niet dagelijks bijhoudt) . Hij heeft wel een hele mooie dinghyhoes( chaps) gemaakt voor zijn eigen dinghy.(chapeau) . 

Ondanks het zeer trage internet hier, vandaag op de website van Asap-supplies ( UK) gekeken naar DZR (DeZincification Resistante) huiddoorvoeren, afsluiters en slangtules. Deze firma heeft als een van de weinige een hele collectie corrosievast messing ( CR gemerkt) dat echt tegen zeewater kan.(helft qua prijs van brons )  Ook mijn Zweedse "kwaliteitsboot" is uitgerust met "pisbakken"messing  en bij Dekker staan ze je glazig aan te kijken als je hier naar vraagt. Op zoet water speelt het ook niet zo en de Oostzee is ook niet zo zout. Ga je vertrekken vervang ze dan alvast in Nederland.  Volgende hellingbeurt gaan we maar alles nw. (16 st compleet ) Maar nu al nadenken over transport naar de Carieb. ( BTW/VAT free, transportcosts, importtax and salestax )st Maarten ??en onderweg daar oppikken.?